در آیین اسلام ، سجیه پسندیده احترام و تکریم ، منحصر به مسلمین نسبت به یکدیگر نیست . مردم غیرمسلمان نیز از این پسندیده بهره مند بوده و از تکریم مسلمین برخوردار بودند!علی (ع)در زمان حکومت خود در خارج از شهر کوفه با مرد غیر مسلمان رفیق شد. آن حضرت را نمی شناخت ، پرسید: این ترید یا عبدالله فقال أرید الکوفة ؛ قصد کجا داری فرمود: «کوفه می روم .»سر دوراهی که رسیدند، مرد ذمی از آن حضرت جدا شده و به راه خود رفت . چند قدمی نرفته بود که برخلاف مشاهده کرد مسافر کوفه راه خود را ترک گفته و به راه او می آید. پرسید: مگر قصد کوفه نداری فرمود: چرا! گفت: راه آن طرف است . فرمود: می دانم ! سوال کرد: پس چرا از راه خود منحرف شده ای؟
فقال له أمیرللومنین الللا هذا من تمام حسن الصحبة أن یشبغ الرجل صاحبه هنیئة اذا فارقه و کذلک أمرنا نبینا ما فقال له هکذا قال قال نعم قال الذمی لا جرم أنما من تبعه لأفعاله الکریمة علیاللا فرمود: «برای این که مصاحبت و رفاقت به خوبی پذیرد، لازم است در موقع جدا شدن از رفیق راه خود چند قدم او را بدرقه نماید. این دستوری است که پیامبر گرامی ما به ما آموخته است»
مرد غیرمسلمان که تحت تاثیر این تکریم و احترام صادقانه و غیرمنتظره ، قرار گرفته بود، با تعجب پرسید: «آیا پیامبر شما به شما چنین دستوری داده است ؟»فرمود: «بلی !»گفت : «آنان که به پیروی پیامبر اسلام قیام کردند و قدم به جای قدم او گذاردند، مجذوب همین تعالیم اخلاقی و افعال کریمه او شدند سپس از راهی که میخواست برود، منصرف شود و با علی(ع) کوفه را در پیش گرفت و درباره اسلام با آن حضرت گفت و گو کرد و سرانجام مسلمان شد.تکریم و احترامی که پیشوایان اسلام از مردم می نمودند یکی از عوامل مؤثر پیشرفت این آیین مقدس بود مسلمین نیز مکلف وظیفه اخلاقی تکریم و احترام را قولا و عملا نسبت به همه مردم مراعات نمایند و هرگز موجب تحقیر یکدیگر نشوند
