«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

ایمان در کلام امام صادق علیه السلام

حفص بن بختری می‌گوید: در حضور امام صادق (علیه السلام) بودم، ناگاه یکی از مؤمنان وارد شد، امام صادق (علیه السلام) به من فرمودند: «آیا این مؤمن را دوست می داری؟» گفتم: آری. فرمودند: و لم لا تحبه و هو اخوک و شریکک فی دینک و عونک علی عدوک و رزقه علی غیرک «چرا او را دوست نداشته باشی در صورتی که او برادر تو، و شریک تو در دین تو است، و تو را بر ضد دشمنت یاری می‌کند، و روزی او بر عهده غیر تو است» «بنابراین مؤمن، برادر مؤمن، و هم‌کیش مؤمن و یاور مؤمن خواهد بود، و اگر این خصال را نداشته باشد، ایمان او سطحی است نه عمقی»

نام نویسنده: الشیخ الکلینی
منبع حکایت: الکافي- ط دار الکتب الاسلامیة، ج ۲ ص ۱۶۶ ح ۶
پرینت
اشتراک در واتس اپ
اشتراک در تلگرام
0 0 رای ها
امتیازدهی به حکایت
default
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

حکایت های پیشنهادی