آقای علی رضا جعفری ، فرزند علامه نقل می‌کند: علامه محمد تقی جعفری چه در ایام طلبگی و چه پس از آن ، چنان مطالعه می کردند که از اطراف غافل می شدند .نقل می‌کردند که هنگام تحصیل در مدرسه صدر در نجف ، روزی نزدیک به ظهر، در حجره ای آبگوشتی بر سر چراغ بارگذاشتم و سپس مشغول مطالعه شدم ، پس از چندی ناگهان متوجه شدم که طلاب مدرسه در حال شکستن درب حجره هستند ، با سرعت در را باز کردم و با حالت اعتراض خطاب به آنان گفتم من مشغول مطالعه هستم چرا مزاحم می شوید؟
که در همین حین به ناگاه متوجه شدم که تمامی حجره را دود گرفته و طلاب به تصور اینکه حجره من آتش گرفته ، برای کمک و نجات من آمده اند. من از فرط توجه به مطالب مورد مطالعه چیزی متوجه نشده ام . عشق ایشان به مطالعه و تحقیق تا آخرین روزهای حیاتشان نمایان بود، برخی افراد که تازه در مسیر تعلم و دانش آموزی قدم گذارده بودند ، هنگامیکه در مراجعه به استاد از ایشان می خواستند ، که راجع به شیوه درس خواندن به آنان رهنمودی بدهند ، پاسخ می دادند که درس خواندن تنها با عشق میسر است.
حضرت آیت الله مروارید ( قدس سره) نقل می کردند : که جوان بودم در خدمت حاج شیخ عباس قمی( قدس سره) در باغی در حوالي مشهد مهمان بودیم. حاج شیخ عباس بعد از سلام و احوالپرسی ، شروع به نوشتن کرد . گفتند: آقا امروز روز تفریح است . فرمود: فکر می‌کنید من از سهم امام بخورم و عمرم تلف شود! صاحب باغ گفت: آقا غذاها و میوه ها سهم امام نیست، مال شخصی است شما استراحت کنید. فرمود: یعنی می‌گویید چون یک روز از سهم امام زمان ( عج الله )نخورم نامردی کنم و برای مولایم کار نکنم؟
