مدتی در حضور رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از یکی از اصحاب تعریف و تمجید میکردند، تا این که روزی همان شخص را به پیامبر (صلی الله علیه و آله) نشان داده و گفتند: این همان فردی است که از او تعریف میکردیم پیامبر به چهره او نگریست و فرمود: نوعی سیاهی مربوط به شیطان در چهره او می نگرم. او نزدیک آمد و سلام کرد پیامبر فرمود: تو را به خدا سوگند میدهم آیا پیش خود «و در افکار خود» نگفتی بهتر از من در میان اصحاب، کسی نیست؟ او گفت: چرا، همین فکر را کردم به این ترتیب پیامبر با چشم بصیرت نشانه غرور او را متذکر شدند.