«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

سلام کردن ولو به صورت غیر حضوری خود نوعی صله ارحام است

پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمودند: «صله رحم کنید و لو به سلام کردن باشد. و در آن تنبیه بر این است که سلام کردن هم صله رحم است، و شک نیست که با فقر بعضی از ارحام که رشته پدران و فرزندان باشند صله مالی و تحمل خرج آنها واجب است و برای باقی اقارب مستحب است و نسبت به طبقات ارث مؤکد است و واجب همان اندازه خرج است، و اگر غنی باشند هدیه‌ای به آنها بدهد و بزرگترین صله رحم حفظ جان است که اخبار بسیاری دارد و درجه دوم دفع ضرر از آن و در درجه سوم جلب نفع بدان سپس صله واجب النفقه، گرچه خویش نباشد چون زن پدر و برادر و آزاد کرده، و کمترین صله رحم سلام کردن است شفاهی یا با پیغام و دعا کردن در پشت سر و ستودن در حضور.»

نام نویسنده: شیخ کلینی
منبع حکایت: اصول کافی (ترجمه کمره ای)، ج۴، ص: ۷۳۹
پرینت
اشتراک در واتس اپ
اشتراک در تلگرام
0 0 رای ها
امتیازدهی به حکایت
default
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

حکایت های پیشنهادی