«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

شخص دیندار از راه باطل عمل صالح را انجام نمی دهد

در یکی از شهرستانها مجلس روضه ای برگزار شده بود یکی از علمای بزرگ هم در آن مجلس حضور یافت، در آن حال سیدی شروع به ذکر مصیبت نموده و بعضی از روضه های خلاف واقع و نادرست را خواند. آن عالم جلیل القدر و مجتهد آگاه نتوانست تحمل کند و بپذیرد که به اسم دین و مذهب و محبت به اهل بیت (علیهم السلام) دروغ گفته شود، لذا به روضه خوان خطاب کرد که: اینها چیست که می خوانی؟

روضه خوان جواب داد: آقا شما بروید دنبال فقه و اصولتان، من خودم اختیار جدم را دارم! «این‌ گونه برخورد کردن و عمل نمودن یکی از راههایی است که ضربه هایی به دین وارد کرده است زیرا هدف که مقدس است، وسایلی هم که در خدمت آن است باید پاک و مقدس باشد ما نباید دروغ بگوییم، نباید غیبت کنیم ، نباید تهمت بزنیم نه تنها برای نفع شخصی خودمان بلکه به نفع دین هم نباید این امور زشت و حرام را مرتکب شویم چون که انجام این امور به نفع دین، بیشتر موجب بی دین کردن مردم است و این از نظر دین مقدس اسلام هرگز پذیرفته نیست»

نام نویسنده: استاد شهید مطهری ره
منبع حکایت: کتاب حکایتها و هدایتها
پرینت
اشتراک در واتس اپ
اشتراک در تلگرام
0 0 رای ها
امتیازدهی به حکایت
default
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

حکایت های پیشنهادی