عرض کردم: آقا! من عجول و بی‌صبرم، خلاصه و عصاره همه معارف را در یک جمله برایم بیان کنید! آن روز صحبت من به لطیفه‌ای بیشتر شبیه بود تا یک پرسش که باعث خنده ملیح علامه طباطبایی شد؛ نگاهی از سر لطف و رأفت به من کردند و سپس فرمودند: با همه مهربان باش. با دوستان مروّت و با دشمنان مدارا کن. خلاصه همه دین و قرآن، “بسم الله الرحمن الرحیم” است. هر حرکت که از تو سر می‌زند متذكر اسم الله، رحمن و رحیم باش، یعنی هم رحمان باش با تمام خلق خدا و هم رحیم باش با اهل ایمان و محبت…
آنگاه با تبسمی که دل می ربود و با صدای لرزان جان بخش زمزمه فرمود: در خانه اگر کس است یک حرف بس است!
