«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

مقام حضرت فاطمه سلام الله علیها در کلام نبوی صلی الله علیه و آله

پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) می فرماید: دخترم فاطمه، بانوی بانوان اولین و آخرین هر دو جهان است. فاطمه پاره وجود من است. فاطمه نور دیدگان من است. فاطمه میوه دل من است. فاطمه روح و جان من است. فاطمه حوریه ای است، در چهره انسان، هنگامی که او در محراب عبادت، در برابر پروردگارش می ایستد، نور وجودش به فرشتگان آسمان می درخشد، همان گونه که ستارگان به زمینیان می درخشند. خدای مهربان به فرشتگان می فرماید: هان ای فرشتگان من! به بنده شایسته ام «فاطمه» بنگرید! که در درگاهم قرار گرفته است و از خوف و وحشت به خود می لرزد. فاطمه با تمام وجود مشغول پرستش من است اینک شما را شاهد می‌گیرم شیعیان او را از آتش دوزخ امنیت بخشیدم.

نام نویسنده: العلامة الجلسي
منبع حکایت: بحار الأنوار، ط دار الاحیاءالتراث، ج ۴۳، ص ۱۷۴
پرینت
اشتراک در واتس اپ
اشتراک در تلگرام
0 0 رای ها
امتیازدهی به حکایت
default
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

حکایت های پیشنهادی