روزی امام صادق (ع) از مسجد بیرون آمده، دیدند که حیوان سواریشان گم شده، فرمودند: اگر خداوند، آن را به من بازگرداند، حق شکرش را بجای می آورم طولی نکشید که مرکب پیدا شد و فرمودند:«الحمد لله» شخصی از امام پرسید: «فدایت گردم، مگر نفرمودید اگر مرکبم پیدا شود، حق شکر خدا را بجای می آورم؟» حضرت (ع) فرمودند: «مگر نشنیدی که گفتم: الحمدلله؟ همین کلمه اگر به درستی گفته شود، نشاندهنده حق شکرگزاری خداست؛ البته مراد ادای شکر الهی در آنچه در توان بنده است نه حق شکر خدا آنچنان که شایسته اوست و مقدور کسی نیست کز عهده شکرش به در آید.»