«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

نکوهش غش کردن هنگام تلاوت قرآن

جابر می‌گوید: به امام صادق علیه اسلام عرض کردم: «بعضی از مردم ، وقتی آیات قرآن را می خوانند، و یا از دیگری می‌شنوند، بی‌هوش می شوند، به طوری‌که اگر دست و پایشان را قطع‌کنند، نمی‌فهمند» امام صادق علیه السلام فرمودند: «سبحان الله ! این‌کار کار شیطان است ، کسی به چنین چیزی توصیف نشده «که بی هوشی کار ستوده ای باشد»، تحت تأثیر قرار گرفتن ستوده از قرآن ، به این است که دل نرم شود، و رقت قلب همراه ریختن اشک چشم و ترس از خدا به وجود آید»

نام نویسنده: شیخ کلینی
منبع حکایت: الکافي- ط دار الکتب الاسلامیة، ج۲ ۶۱۶ ح۱
پرینت
اشتراک در واتس اپ
اشتراک در تلگرام
0 0 رای ها
امتیازدهی به حکایت
default
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

حکایت های پیشنهادی