يک روز شخصی از بستگان به عموی ما حاج سيّد محمّد رضا گفت: ديشب مادر شما را خواب ديدم و در عالم رؤيا به من گفت: به محمّدرضا بگو: چرا چند شب است غذای ما را نفرستاده‌ای؟
عموی ما هر چه فكر كرد چيزی به نظرش نرسيد، فردای آن روز كه در منزل ما آمدند گفتند: معنی خواب را پيدا كردم.
من سی سال است عادتم اين است كه بعد از نماز مغرب و عشاء دو ركعت نماز والدين ميخوانم
و ثوابش را به روح پدر و مادرم هديّه ميكنم. اما چند شب است كه بواسطۀ پذيرائی از مهمانان نتوانستم بخوانم.
بخاطر همین مادرم به خواب فلانی آمده و از من گلايۀ نفرستادن غذای ملكوتی خود را کرده است.
(خواب بیننده ساكن سامرّاء و عموی ما ساكن تهران بود و ابداً از این عمل عموی ما مطّلع نبوده است و اين خواب موجب تعجّب همۀ حضّار شد)
