عصر رسول خدا صلی الله علیه و آله بود، در یکی از جنگها، جماعتی را به حضور رسول خدا صلی الله علیه و آله آوردند، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله پرسید: «اینها کیستند؟» حاضران در پاسخ گفتند: «گروهی از مؤمنان هستند» پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به آن گروه رو کرده و فرمودند: «ایمان شما بر چه اساس و پایه ای است؟» آن گروه گفتند: «ایمان ما بر سه پایه استوار است:
۱. در برابر بلا، صابر بوده و استقامت کنیم.۲. در آسایش و برخورداری از نعمتها، شاکر و سپاسگزار هستیم. ۳.در برابر قضای الهی، راضی و خشنود می باشیم.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آن ها را چنین ستود: حلماء کادوا من الفقه ان یکونوا انبیاء «اینها افراد خویشتن دار و دانشمندی هستند که به خاطر آگاهی و شناخت، به مقام پیامبران نزدیک شده اند» سپس فرمودند: اگر شما همانگونه هستید که خودتان بیان کردید «دارای صبر و شکر و مقام رضا باشید» ساختمانی را که در آن سکونت نمی‌کنید، نمی‌سازید و اموالی را که نمی‌خورید، انباشته نمی‌کنید، و از خدائی که بازگشت شما به سوی او است می‌ترسید «یعنی با زهد و وارستگی ، آن صفات برجسته ایمان را نگهدارید و تکامل بخشید».
