پیامبر اسلام (ص) با همه حلم و عفو و ملایمتی که در قبال تضییع حقوق شخصی داشت و با گذشت رفتار میکرد، زمانیکه حقی پایمال میشد یا حریم شرع مورد تجاوز قرار میگرفت یا حکمی از احکام الهی معطل میماند چنان خشمگین میشد که چیزی، خشم الهی او را جلوگیر نبود تا آنکه احقاق حق کند و باطل را طرد نماید.
از هیچکس ابائی نداشت، و هرکس پا از حریم الهی بیرون میگذاشت در مقام و موقعیتی که قرار داشت، محکوم بود و پیامبر اکرم (ص) با جدیت تمام فرمان مجازاتش را صادر مینمود و یا مجازات او را شخصا به عهده میگرفت. در نظرش همه در برابر حق یکسان بودند، ملاکش حق بود و به آن عمل میکرد گرچه خود یا یاران او متضرر میشدند. چنانکه وقتی از خانه یکی از انصار سرقتی شد و یک یهودی و یک مسلمان متهم گشتند جمع کثیری از انصار پیش آن حضرت آمده، فشار آوردند که برای حفظ آبروی مسلمانان و خصوصا انصار، و نظر به دشمنیهای علنی یهود مرد یهودی مجازات شود ولی بر رسول اکرم (ص) پس از تحقیق چنین معلوم گردیده بود که مرد یهودی بیگناه است لذا با قاطعیت از یهودی طرفداری کرده و مرد مسلمان را محکوم نمود.