ادای دین واجب است ولی خانه از مستثنیات بدهی است

ابن ابی عمیر از پرورش یافتگان مکتب اهل بیت (علیهم السلام) و از روات مورد وثوق و اعتماد است او مدتی به شغل بزازی اشتغال داشت و دارای تمکن مالی بود ولی بر اثر پیش آمدهای روزگار اموالش از دست رفته و به فقر و بی چیزی مبتلا گردید. از مردی ده هزار درهم طلب داشت مدیون برای آن که بدهی خود را بپردازد خانه مسکونی خویش را به ده هزار درهم فروخت و با پول آن روانه خانه ابن ابی عمیر شد در را کوبید، ابن ابی عمیر از منزل بیرون آمد. مدیون، پول ها را تسلیم وی نمود و گفت: این مبلغی است که از شما به ذمه من است پرسید: این پول را چگونه بدست آوردی؟ آیا از کسی ارث برده ای؟ گفت: نه، آیا شخصی به تو بخشیده است؟ جواب داد: نه، آیا متاعی داشتی که فروخته ای؟ باز هم پاسخ منفی داد و گفت: خانه مسکونیم را برای اداء دین خود فروخته ام و پولش را برای شما آورده ام. ابن ابی عمیر گفت: ذریح محاربی از امام صادق (علیه السلام) حدیث کرده که فرمودند: مرد مدیون به جهت اداء دین، از منزل مسکونیش رانده نمی شود. سپس‌ گفت: به خدا قسم با آن که هم اکنون آنقدر در مضیقه مالی هستم که حتی به یک درهم احتیاج دارم اما این پول را نمی گیرم.