امید بدون عمل

جمعی از شیعیان در محضر امام باقر (علیه السلام) بودند، حضرت به آنها فرمود: ای گروه شیعه شما تکیه‌گاه میانه باشید و «از افراط و تفریط بپرهیزید» تا کسانی که غلو کرده اند به شما باز گردند و کسی که عقب مانده است خود را به شما برساند. مردی از انصار که سعد نام داشت عرض کرد: فدایت شوم: غلو کننده کیست؟ حضرت فرمود: مردمی که درباره ما چیزی بگوید که ما خود نمی گوئیم «مثل این‌ که به ائمه علیهم السلام نسبت خدایی بدهد» اینها از ما نیستند و ما هم از آنها نیستیم، آن مرد سوال کرد: عقب مانده کدام است؟ امام (علیه السلام) فرمود: کسی که طالب خیر است، خیر و نیکی به او می رسد و به همان مقدار نیتش پاداش دارد. آنگاه رو به ما کرد و فرمود: به خدا سوگند ما از جانب خداوند براتی نداریم و میان ما و او خویشاوندی نیست و بر خدا حجتی نداریم و جز با اطاعت بسوی خدا تقرب نجوییم. پس هر کس از شما که مطیع خدا باشد دوستی ما برای او سودمند خواهد بود و هر کس از شما نافرمانی خداوند کند دوستی ما سودش ندهد. وای بر شما مبادا فریفته شوید.