گریه از سر غرور یا خنده همراه با ترس از خدا

عالمی نزد عابدی رفت و از او پرسید: نماز خواندنت چگونه است؟

عابد: از عبادت مثل من عابد می پرسی؟ با اینکه نمازم خیلی طول می کشد، من از فلان وقت تا فلان وقت مشغول عبادت هستم.

عالم: گریه ات هنگام راز و نیاز چگونه است؟

عابد: چنان می‌گریم که اشک هایم جاری می‌گردد.

عالم گفت: به راستی اگر بخندی ولی خدا ترس باشی، بهتر از گریه ای است که به آن ببالی و افتخار کنی. «ان المدل لا یصعد من عمله شی ء» آن کس که به عملش ببالد چیزی از عملش بالا نمی رود. “مورد قبول درگاه الهی نمی شود.”