«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

بردن فرش مسجد به حسینیه جایز نیست

در یکی از شهرها یکی از هیئتها به نام حضرت عباس (علیه السلام) زیلوهای مسجد را به حسینیه بردند، آخوند آنجا گفت: آن ها را بر گردانید چرا به اینجا آورده اید؟ رئیس آنجا گفت: آشیخ! حضرت عباس (علیه السلام) در کربلا دو دستش را داد، حالا خدا راضی نیست که دوستان عباس (علیه السلام) روی زیلوهای خانه خدا، برای آن حضرت سینه بزنند!!

آخوند در پاسخ گفت: حضرت عباس (علیه السلام) دو دستش را نداد که هرج و مرج شود، بلکه داد تا به قانون اسلام عمل شود و هر چیزی از روی حساب باشد مثل بیت المال و چیزی که برای مکان خاصی وقف شده است، بنابراین جایز نیست به اسم این که همه از بیت المال است وسائلی که برای اداره یا مسجد خاصی اختصاص دارد یا وقف شده است در اداره دیگر و یا در غیر مورد وقف ، مصرف کرد.

نام نویسنده: غلامرضا نیشابوری
منبع حکایت: کتاب داستانها و حکایتهای مسجد
پرینت
اشتراک در واتس اپ
اشتراک در تلگرام
0 0 رای ها
امتیازدهی به حکایت
default
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

حکایت های پیشنهادی