درباره اخلاق مرحوم حجت السلام ابوترابی (ره) نیز نقل کرده‌اند:
آقای ابوترابی وقتی در اردوگاه اُسرا در عراق بود، زیر شدیدترین شکنجه‌ها قرار داشت؛ اما هیچ‌گاه آه و ناله نکرد. افسر ارشد اردوگاه که بسیار ایشان را شکنجه می‌کرد، ترفیع درجه گرفت و سرهنگ شد؛ به همین خاطر برای او مراسم جشن در اردوگاه برگزار کردند و همه‌ی افسران عراقی به او تبریک گفتند. آقای ابوترابی از دوستانش خواست تا با کمی آرد و شکر، یک کیک کوچک درست کنند. بعد کیک را در یک پارچه پیچید و به دفتر سرهنگ برد. آقای ابوترابی ارشد اردوگاه بود و به نمایندگی از دیگر اُسرای ایرانی وارد اتاق سرهنگ شد. سرهنگ مثل همیشه با حالتی غرورآمیز گفت: «چه شده؟ امروز در جشن ما چه می‌خواهی؟» آقای ابوترابی پارچه را از روی کیک برداشت و گفت: «ما و اُسرا شنیده‌ایم که ترفیع درجه گرفته‌اید. برای عرض تبریک این کیک را از سهمیه‌ی آرد و شکر خودمان برای شما درست کردیم». از آن روز، در نتیجه‌ی اخلاق نیکوی آقای ابوترابی، رفتار آن سرهنگ با همه‌ی اُسرا تغییر کرد.
