حجت الاسلام سیدمحمود یزدی، درباره شوریده حالی آیت الله ملکی تبریزی، هنگام بیدار شدن در سحرگاهان برای خواندن نماز شب می گوید: ایشان شبها که برای عبادت و شب زنده داری بر می خاست، ضمن اجرای دستورها و آداب برخاستن از خواب، همانند سجده و دعا، مدتی در بستر می گریست. سپس به حیاط می آمد و به آسمان می نگریست و آیه 190 تا 194 سوره آل عمران را می خواند و سر به دیوار میگذاشت و مدتی گریه می کرد. آن گاه وضو می گرفت و چون به نماز برمی خاست و به تهجد مشغول می شد، حالش بسیار منقلب می شد. او در نمازها به ویژه در قنوتها بسیار گریه میکرد.