پسر سیدعلی آقا قاضی می گوید: ایشان هر سال خود را برای روز بزرگ غدیر خم آماده میکرد و بهترین لباسهایش را در آن روز می پوشید. همچنین، ولیمه و شیرینی و میوه تهیه و از آشنایان و دوستان و قوم و خویش دعوت می کرد. سپس از یکی از آنها می خواست خطبه ای را که رسول اعظم (صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلّم) در روز عید غدیر خم ایراد کرده و یکی از برجسته ترین و بهترین خطبه هاست، با صدای بلند بخواند. در این هنگام، نشاط وخوشحالی در چهره ایشان ظاهر می شد و سخنان دل نشین و شیرین بسیار و نکته های کمیابی که از شعر و نثر در خاطر داشت، برای حاضران بیان می کرد.
«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)
منو
«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)
منو
«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)
منو
