حفض میگوید: در حضور امام کاظم علیه السلام بودم ، به مردی که در محضرش بود، فرمودند «آیا دوست داری که در دنیا عمر طولانی کنی؟». او گفت آری امام کاظم: برای چه می خواهی در دنیا بمانی؟ او گفت: برای تلاوت سوره توحید «قل هو الله احد…» امام کاظم علیه السلام خاموش شد، و پس از ساعتی به او فرمودند: «ای حفض هر یک از دوستان و شیعیان ما بمیرد، در حالی که تلاوت قرآن را خوب نداند، در عالم قبر به او بیاموزند، تا درجه او به خاطر قرآن، بالا رود، زیرا درجات بهشت به اندازه آیات قرآن است، به او گفته شود: اقرء وارق: «بخوان و بالا برو»، او می خواند و بالا میرود.
حفض میگوید: «من هیچکس را ندیدم که مانند امام کاظم علیه السلام در مورد خود، بیمناکتر باشد، او آیات قران را با حزن و اندوه می خواند، هنگامی که قرآن میخواند «به قدری توجه داشت که » گویا با مردی که در روبرویش است، سخن می گوید.