دستور امام صادق علیه السلام پیرامون آخرالزمان

«زراره یکی از شاگردان مورد اعتماد امام صادق (علیه السلام) سخن از قائم آل محمد شنیده بود و می خواست در این مورد اطلاعات بیشتری بدست آورد، به حضور امام صادق شرفیاب شد، سخن از حضرت مهدی به میان آمد، به این ترتیب امام صادق (علیه السلام) فرمودند: آن جوان «حضرت مهدی» قبل از آن که قیام کند مدت ها از نظرها غایب می شود. زراره سوال کرد چرا؟ امام صادق: ترس آن است که دشمنان او را بکشند، ای زراره! اوست که مؤمنان، چشم به راهش هستند، در اصل ولادت او «بر اثر طولانی شدن غیبت او» شک و تردید گردد، بعضی گویند: پدرش بدون فرزند از دنیا رفته، بعضی دیگر گویند: آن هنگام که او در رحم مادرش بود «پدرش رحلت کرد» بعضی گویند دو سال قبل از وفات پدرش به دنیا آمد، او است، امام مورد انتظار، خداوند دوست دارد که شیعه را امتحان کند، در چنین موردی اهل باطل به شک می افتند و ایمانشان به او، متزلزل می شود. زراره: قربانت گردم، اگر آن زمان را درک کنم، وظیفه ام چیست و چه کنم؟ امام صادق (علیه السلام) فرمود: با این دعا از خدا چنین درخواست کن: «اللهم عرفنی نفسک… یعنی خدایا خودت را به من بشناسان، زیرا اگر تو خودت را به من نشناسانی پیامبر تو را نشناسم، خدایا رسولت را به من بشناسان، زیرا اگر تو رسولت را به من نشناسان، حجت تو «امام بعد از او» را نشناسم، خدایا حجت و امام خود را به من بشناسان، زیرا اگر او را به من نشناسانی از راه راست، گمراه می‌گردم» «منظور این است که در عصر غیبت، اساسی ترین وظیفه، خداشناسی و پیامبر شناسی و امام شناسی، و حرکت در خط رهبری آن هاست» ای زراره! به ناچار جوانی «بزرگ» در مدینه کشته می شود. زراره: فدایت شوم، مگر لشکر سفیانی او را نمی‌کشد؛ امام صادق: نه بلکه لشکر آل ابی فلان، او را می‌کشند، آن لشکر وارد مدینه می شود و آن جوان را دستگیر کرده و می‌کشند، وقتی‌که آن جوان را از ظلم و طغیان کشتند، مهلت ظالمان به سر آید، در این وقت به امید فرج «قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف» باش‌ که انشاء الله ظهور می کند.