محمد بن خلاد می‌گوید: به امام رضا (علیه السلام) عرض کردم ، جمعی در جائی نشسته و شوخی کرده و می خندند، و مردی در میان آن ها است ، آیا روا است که این مرد در میان آن ها بماند؟ امام رضا (علیه السلام) فرمودند:«اشکالی ندارد، در صورتی که چیز دیگری نباشد» به گمانم منظورش این بود که ناسزاگوئی و هرزگی در میان شوخی نباشد، سپس فرمودند: « پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) این‌گونه بود که عرب بیابانی نزد او می آمد و هدیه ای برایش می آورد، و در هنگام هدیه دادن مزاح کرده و می‌گفت: پولش را بده !» رسول خدا می خندید، و هر وقت اندوهگین می شدند، می فرمودند: آن عرب بیابانی کجا است ، لیته اتانا؟:کاش نزد ما می آمد و ما را می خنداند
«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)
منو
«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)
منو
«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)
منو
