آیت الله قوچانی رحمة الله مینویسد:
طلبه باید درس را ِلـلّه؛ یعني برای دست گيری و هدایت و ارشاد جُهّال بخواند، که بندگان خدا را از ورطه ی جهالت و ضلالت برهاند، که خدا چنين طلبه ای را دوست خواهد داشت. اگر به
نيت ماليّه دنيا و ریاست دنيا و غلبه ی بر امثال و اقران درس بخواند، تن به زحمت چيز فهمي ندهد و در صدد آن نباشد، بلکه به چهار کلمه لفاظي و صناعي که جُهّال را به آن قانع توان کرد،قناعت کند. این طور اشخاص، دین فروش و راهزنانند. باید حتي الامکان دست آنها را کوتاه کرد و به این طایفه نباید چيز آموخت که سلاح به دست دزد و دشمن دین دادن است. تعليم چنين اشخاص بدتر از بيع اسلحه است به کافر حربي؛ بلکه اجازه ی اجتهاد به اینها دادن -ولو مجتهد هم باشند- بدتر از محرمات شدیده است.»
