عبادت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم آن چنان بود که پاهای او از ایستادن در محراب عبادت ورم می‌کرد. بخش عمده‌ای از شب‌ها را به بیداری و عبادت و تضرع و گریه و استغفار و دعا می‌گذرانید. در حال انفراد عبادت را طول می‌داد، گاهی در حال تهجد ساعت‌ها سرگرم بود اما در جماعت به اختصار می‌کوشید. آن حضرت صلی الله علیه و آله و سلم آرامش کامل خویش را در عبادت و راز و نیاز با حق می‌یافت.
«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)
منو
«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)
منو
«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)
منو
