«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

تعریف احمق از نظر حضرت عیسی (ع)

حضرت عیسی (علیه السلام) می‌فرماید: من بیماران را معالجه کردم و آنان را شفا دادم، کور مادرزاد و مرض پیسی را به اذن خدا مداوا نموده و مردگان را زنده کردم، ولی آدم احمق را نتوانستم اصلاح و معالجه کنم، پرسیدند: یا روح الله! احمق کیست؟ فرمود: شخصی خودپسند و خودخواه است که هر فضیلت و امتیازی را از آن خود می‌داند و هرگونه حق را در همه جا به خود نسبت می‌دهد و برای دیگران هیچ‌گونه احترامی قائل نمی‌شود و این‌گونه آدم احمق هرگز قابل مداوا و اصلاح نیست.

نام نویسنده: علامه مجلسی
انتشارات کتاب: دارالاحیاء التراث
شماره صفحات ارسال شده: 320
منبع حکایت: بحارالانوار ج72
پرینت
اشتراک در واتس اپ
اشتراک در تلگرام
0 0 رای ها
امتیازدهی به حکایت
default
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

حکایت های پیشنهادی