«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

تکبر و تباهی عمل

امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: از کار خداوند درباره شیطان عبرت بگیرید، زیرا که عبادت و بندگی بسیار و سعی و کوشش، (او را) بر اثر تکبر، باطل و تباه ساخت، در حالی که خدا را شش هزار سال عبادت کرده بود، که برای شما معلوم نیست از سالهای دنیاست یا از سالهای آخرت که اگر از سال های آخرت باشد هر روز آن معادل پنجاه هزار سال دنیاست و این به جهت سرکشی یک ساعت بود که خود را برتر از آدم دانسته و به او سجده نکرد پس چه کس بعد از شیطان، با بجا آوردن معصیت او، از عذاب خدا خود را در امان دانسته و به عبادت خود می بالد؟ از امام صادق (علیه السلام) پرسیده شد: به چه علت حق تعالی به ابلیس تا وقت معلوم مهلت داد؟ فرمود: به خاطر حمد و شکری‌ که به جای آورد. پرسیده شد: حمد و شکرش چه بود، فرمود: عبادت شش هزار ساله او در آسمان و در جای دیگر فرمود: شیطان دو رکعت نماز در هفت آسمان به شش هزار سال بجای آورد.

نام نویسنده: سید علی اکبر صداقت
منبع حکایت: یکصد موضوع پانصد داستان
پرینت
اشتراک در واتس اپ
اشتراک در تلگرام
0 0 رای ها
امتیازدهی به حکایت
default
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

حکایت های پیشنهادی