«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

عدالت در تقسیم بیت-المال

رکن اساسی عدالت اجتماعی امام علی (علیه ­السلام) مساوات کامل میان افراد جامعه است. آن­گونه که در روز دوشنبه، بیست و شش ذی­ حجه در مسجد­النبی طی خطبه ه­ای فرمود :« شما بندگان خدا و مال هم از آن خداست و میان شما به طور مساوی تقسیم می­ شود. در این باره هیچ­کس را بر دیگری مزیتی نیست و ان­شاء­الله فردا نزد من آیید تا مالی را که نزد ماست، میان شما قسمت کنم».

در روز یک­شنبه عبیدالله بن ابی ­رافع  به دستور آن حضرت پولی را که در بیت ­المال مانده بود، سه دینار سه دینار، میان عرب و عجم، به طور مساوی تقسیم کرد. هنگامی که عده ­ای به او اعتراض کردند، فرمود:« اگر این مال هم از آن خود می­ بود، آن را مساوی میان شما تقسیم می ­کردم».

نام نویسنده: اصغر منتظر القائم
انتشارات کتاب: نشر ققنوس
شماره صفحات ارسال شده: 315 و 316
منبع حکایت: تاریخ اسلام
پرینت
اشتراک در واتس اپ
اشتراک در تلگرام
0 0 رای ها
امتیازدهی به حکایت
default
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

حکایت های پیشنهادی