«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

علت خوف از مرگ و قیامت

شخصی از اباذر «ره» پرسید :چرا ما مرگ را خوش نداریم؟ فرمود: برای این که شما دنیا را آباد کرده‌اید و آخرت را ویران ساخته‌اید و خوش ندارید از خانه آباد به خانه ویران بروید.

از او پرسیدند: ما چگونه وارد محضر الهی میشویم؟ اباذر پاسخ داد: نیکوکاران همانند مسافری است که به خانواده خود بازگردد و بدکاران مثل بنده ای فراری است که او را نزد صاحبش برگردانند.

گفتند:در پیشگاه خداوند حال ما چگونه است؟ اباذر فرمود: اعمالتان را به قرآن عرضه کنید «رفتارتان را با قرآن بسنجید.» خداوند می فرماید: همانا نیکان در نعمتند «بهشتند» و گنهکاران در جهنم.

آن شخص گفت: اگر چنین است رحمت خدا چه می شود؟ اباذر جواب داد: «رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است» یعنی انسان باید برای رحمت الهی قابلیت داشته باشد، تا الطاف خداوند شامل حال او گردد.

نام نویسنده: علامه مجلسی ره
منبع حکایت: بحار الأنوار، ط دارالاحیاءالتراث، ج ۶، ص ۱۳۷
پرینت
اشتراک در واتس اپ
اشتراک در تلگرام
0 0 رای ها
امتیازدهی به حکایت
default
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

حکایت های پیشنهادی