اواسط قرن چهاردهم هجری که دشمنان قسم خورده اسلام برای متزلزل نمودن ارکان دین اسلام با تمام وسائل اعم از کتاب، جزوه و نشریه به زبان‌های مختلف: عربی، فارسی، انگلیسی و… هجوم آورده بودند، «مرحوم آیت الله علامه حاج شیخ محمد جواد بلاغی» تنها به نوشتن به زبان مادری «عربی» را کافی ندانسته و با همتی خستگی ناپذیر، عزم جزم نموده و به آموختن زبان‌های بیگانه پرداخت و در اندک مدتی، فارسی، انگلیسی و عبری را آموخت و گویا بعضی از آثار گران‌سنگ خود را نیز بدین زبان‌ها ترجمه کرده و منتشر نمود.
تاکنون معلوم نشده است که بلاغی تلاشگر زبان انگلیسی را از کجا و از که آموخته است؟ اما در مورد آموزش عبری، استاد محمد رضا حکیمی گوید: در آن روزگار گروهی یهودی در شهرهای عراق زندگی می‌کردند که مقداری جنس پارچه و امثال آن بر دوش داشتند و در کوچه و بازار می‌گشتند و می‌فروختند بلاغی از این فرصت استفاده نموده و درباره مفردات و جمله‌بندی زبان عبری از آنان چیزهایی می‌پرسید، گاه مجبور می‌شد همه اجناس یک یهودی را بخرد تا از او درباره واژه یا ترکیبی سخنی بشنود «زیرا یهودیان در آموزش زبانشان به دیگران بسیار بخیلند» گاه شیرینی و شکلات می‌خرید تا بچه‌ای یهودی را دیده و با دادن آنها به او چیزی بیاموزد.
و یا نزد یکی از یهودیان در نهان به آموختن زبان عبری پرداخت و در این راه چنان کوشید که یکی از دانشمندان زبان عبری شناخته شده بود و یهودیان و ترسایان گفتارش را در ترجمه از زبان عبری عجیب دانسته و او را استاد مسلم می‌خواندند. او برای رد و ایراد مذاهب باطل با صبر و پشتکار فراوان ابتدا کتب و نوشته‌های آنان را ساعت‌ها و سال‌ها مطالعه نموده و با همتی فتورناپذیر، از عقایدشان آگاهی کسب کرده و با استفاده از معلوماتش تمام سخنان آنها را رد کرده و پوچی و سست بودن دلیلشان را هویدا می‌نمود. گویند: همواره کتاب‌ها در برابرش باز بود و قلم لابلای انگشتانش و کاغذ در کنارش یا می‌خواند یا می‌نوشت، از فرصت‌ها استفاده می‌کرد، از کوشش باز نمی‌ماند از مطالعه و نوشتن خسته نمی‌شد و این سبب دانش و بینش عمیق وی در فقه، اصول، کلام، تفسیر فلسفه، درایه، حدیث، نجوم، تاریخ، شعر، رجال و دیگر علوم گردید.
