نوف بکائی که یکی از اصحاب و علاقه مندان حضرت امیرالمؤ منین علی (علیه السلام) است، حکایت کند: در آن هنگامی که حضرت علی (علیه السلام) در حوالی کوفه در محلی به نام رحبه اقامت داشت، به دیدارش رفتم و پس از احوال پرسی؛ به ایشان گفتم: مرا پندی ده. مولای متقیان، علی (علیه السلام) فرمود: ای نوف! به هم نوعان و دوستان خود محبت و مهر ورزی کن، تا آنان نیز به تو مهر ورزند. به حضرتش گفتم: ای سرورم! بر نصایح خود بیفزای.
فرمود: به همگان نیکی و احسان کن، تا احسان ببینی. گفتم: باز هم پندی دیگر بیفزای تا بیشتر بهرمند گردم. حضرت فرمود: از مذمت و بدگوئی نسبت به دیگران دوری کن وگرنه طعمه سگ های دوزخ خواهی گشت. سپس اظهار داشت: ای نوف! هر که دشمن من و دشمن امام بعد از من باشد، اگر بگوید: حلال زاده ام دروغ گفته است. نیز هرکه زنا و فحشاء را دوست دارد و بگوید: حلال زاده ام، باز دروغ گفته است هم چنین کسی که نسبت به گناه بی باک و بی اهمیت باشد، اگر ادعای ایمان و خداشناسی کند، بدان که او هم دروغ گفته است.
ای نوف! رفت و آمد و دیدار با خویشان خود را قطع مکن تا خداوند بر عمرت بیفزاید. خوش اخلاق و نیک خوی باش، تا خداوند محاسبه ات را ساده و سبک‌گرداند. ای نوف! چنان چه بخواهی که در روز قیامت همراه و هم نشین من باشی، هیچ گاه یار و پشتیبان ستمگران مباش.
و بدان که هر که ما را در گفتار و عمل دوست بدارد، روز قیامت با ما اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) محشور خواهد شد، چه این که در روز قیامت، خداوند هر کسی را با دوست مورد علاقه اش محشور می نماید. ای نوف! مبادا خود را برای مردم بیارائی؛ و «در باطن» با معصیت و گناه، با خداوند مبارزه کنی، چون روز قیامت شرمسار و رسوا خواهی شد. سپس در پایان فرمود: ای نوف! به آنچه برایت گفتم اهمیت ده و عمل نما، که سبب سعادت و خیر تو در دنیا و آخرت خواهد بود.
