«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

پند ابلیس به حضرت یحیی علیه السلام

امام صادق (علیه السلام) برای حفص بن غیاث حکایت فرمودند: روزی ابلیس بر حضرت یحیی (علیه السلام) ظاهر شد در حالی که ریسمان فراوانی به گردنش آویخته بود.

حضرت یحیی (علیه السلام) پرسید این ریسمان ها چیست؟ ابلیس گفت: این ها شهوات و خواسته های نفسانی بنی آدم است که با آن ها گرفتارشان می کنیم حضرت یحیی (علیه السلام) فرمود: به خدا قسم من هم از این به بعد هیچ گاه شکمم را از غذا سیر نخواهم کرد. ابلیس گفت: به خدا قسم من هم از این به بعد هیچ مسلمان موحدی را نصیحت نمی کنم. امام صادق (علیه السلام) در پایان این ماجرا فرمود: حفص به خدا قسم بر جعفر وآل جعفر لازم است هیچ گاه شکم شان را از غذا پر نکنند.

نام نویسنده: حسن حسنی زاده آملی
شماره صفحات ارسال شده: ۴۱
منبع حکایت: صراط سلوک
پرینت
اشتراک در واتس اپ
اشتراک در تلگرام
0 0 رای ها
امتیازدهی به حکایت
default
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

حکایت های پیشنهادی