«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

کسب روزی حاج شیخ یحی طارمی

آیت الله فقید حاج شیخ یحی طارمی که از مریدان مرحوم آخوند ملا قربانعلی زنجانی بود پس از مراجعت از نجف اشرف علاوه بر ترویج دین و اقامه نماز جماعت و وعظ، زندگی خود را با اجاره کردن باغ و کسب در بازار سپری می ساخته و گویا در کنار درب مسجد سید، مغازه ای کوچک عطاری نیز داشته و اکثرا با کلاه معمولی و بدون عمامه در پشت ترازو می نشسته است .

عده ای از مریدان هر چه اصرار به برچیدن مغازه می‌کنند قبول نمی‌کند و می‌گوید: من با خدای خود عهد کرده ام که روزی خود را از راه کسب تأمین کنم و هر کس نمی خواهد در نماز به من اقتدا کند اختیار دارد. مریدان این مسئله را به عرض آخوند می رسانند و می‌گویند که: مطابق شئون فلانی نیست که در پشت ترازو می نشیند و یا در قپانداریها می رود و میوه می فروشد. آخوند مرحوم می فرماید: عجب تقاضائی است من به کسی که می‌خواهد ترازوی صحیح بکشد بگویم از این عمل صحیح خود دست بردار، نعوذ بالله نه تنها چنین کاری نمی‌کنم بلکه او را تشویق هم می‌کنم. آن مرحوم بعدها نیز تا آخر عمر به کسب و فلاحت و گله داری در قریه آب بر طارم علیا ادامه می دهد و شخصا در مزارع کار می‌کرده و امرار معاش می‌نماید و به ترویج دین نیز مشغول می‌گردد. او که در سال ۱۲۹۵ هجری در نجف متولد شده بود در ۵۷ سالگی یعنی در دوازده ماه شوال ۱۳۵۲ هجری در زنجان دار فانی را وداع می‌گوید و هنوز که هنوز است در اکثر مساجد مردم او را با سلام و صلوات و فاتحه یاد می‌کنند.

نام نویسنده: علی میر خلف زاده
منبع حکایت: کتاب داستانهایی از علاقه مندان علم
پرینت
اشتراک در واتس اپ
اشتراک در تلگرام
0 0 رای ها
امتیازدهی به حکایت
default
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

حکایت های پیشنهادی