به دوستم سپردم که با سلیقه خودش سفره عقد را بچیند. آینه عقدم دورش طرح کاشی حرم امام رضا (ع) بود و رویش صلوات خاصه نوشته بود. حتی کیکم هم مزین بود به السلام علیک یا علی بن موسی الرضا. مهر عقدم هدیه مشهد بود و تسبیح کنارش هم هدیه همسر شهید. عکسهای شهدا را روی سفره چیده بود و همین حس خوبی به من میداد. یک سفره معنوی و سنتی. عاقد منتظر «بله» من بود. گفتم با اجازه از ساحت مقدس آقا امام زمان (عج) و امام رضا (ع)، با اجازه پدر و مادر و «داداش رضا»، به مدد گوشه چادر مادر سادات؛ بله! طولانی بود ولی همانی بود که میخواستم. نگاه کردم به مزار داداش رضا و گفتم دیدی آمدم! سجاده آوردند و شروع کردیم به نماز خواندن. عکاس هم عکس گرفت. شد مثل همان عکسی که داداش رضا (شهید رضا طاهر) با همسرش دارد.