حضرت موسی (علیه السلام) فرمود: خداوندا! می خواهم به تو نزدیک شوم، خداوند فرمود: قرب من از آنِ کسی است که شب قدر بیدار شود. حضرت موسی (علیه السلام) عرضه داشت: خداوندا، رحمتت را می خواهم، خداوند فرمود: رحمتم از آنِ کسی است که در شب قدر به مسکینان رحم کند. گفت: خداوندا، جواز گذشتن از صراط را از تو می خواهم. خداوند فرمود: آن، از آنِ کسی است که در شب قدر صدقه ای بدهد. گفت : خداوندا، از درختان بهشت و از میوه هایش خواهم. فرمود: آن ها از آنِ کسی است که در شب قدر تسبیحش را انجام دهد. حضرت موسی (علیه السلام) فرمود: خداوندا، رهایی از جهنم را می خواهم، خداوند فرمود: آن، از آنِ کسی است که در شب قدر استغفار کند.
حضرت موسی (علیه السلام) گفت : خداوندا خشنودی تو را می خواهم، خداوند فرمود: خشنودی من از آنِ کسی است که در شب قدر دو رکعت نماز بگذارد.(1)
آری! شب قدر دارای این همه برکات و خیرات است، اما این مسئله نیز فراموش نشود که انسان ها بر طبق تلاش و معرفتشان می توانند از این ایام بهره ببرند. در همین زمینه از امام باقر (علیه السلام) نقل شده که ایشان فرموده است: هر کس شب بیست و سوم رمضان را شب زنده داری کند و صد رکعت نماز در آن بگذارد، خداوند روزیِ او را در دنیا فراخ می فرماید و شرّ کسانی را که با او ستیزه کنند از او کفایت می فرماید و او را از سوختن در دنیا و زیر آوار ماندن و شر دزدان و جانوران درنده محفوظ می دارد و بیم نکیر و منکر را از او برطرف می فرماید و هنگامی که از گور خود بیرون آید، پرتو چهره اش برای همه مردم محشر درخشان است و نامه عملش به دست راست او داده می شود و برای او آزادی از دوزخ و عبور از پل صراط و امان از عذاب مقرر می شود و بدون حساب وارد بهشت می شود و در آن از همنشینان پیامبران و صدیقان و شهیدان و نیکوکاران خواهد بود که چه نیکو رفیقانی هستند.
