در شرح حال محدث بزرگ، حاج شیخ عباس قمی آورده اند:
ایشان در تمام دوره سال، در چهار فصل، حداقل یک ساعت پیش از طلوع فجربیدارمی شد و به نماز و شب زنده داری می پرداخت. شیخ عباس قمی، به عبادت آخر شب و پیش از سپیده دم اهمیت بسیاری می داد و معتقد بود بهترین اعمال مستحبی، عبادت و شب زنده داری است. فرزند بزرگ ایشان میگوید: «تا آنجا که من به خاطر دارم، بیداری آخر شب از او فوت نشد. حتی در سفرها این شیوه عملی می شد».
