«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)

شکر گزاری

در روایت آمده است: به حضرت موسی (ع) وحی شد:«آنچه که حق شکر و سزاوار سپاسگزاری من است بجای آور» موسی (ع) عرض کرد:«پروردگارا! چگونه حق شکر تو را بجای آورم ، با این‌که هر شکر را که بجای می‌آورم، خود آن، نعمتی از جانب توست که نیاز به شکر مستقل دیگری دارد؟ با این حال عاجز از اداء شکر تو هستم» خداوند به او وحی کرد:«اکنون که خود را عاجز از اداء حق شکر من دانستی شکر مرا بجای آوردی، از این رو که دانستی شکرگزاریت نیز از من است!».

نام نویسنده: شیخ کلینی
انتشارات کتاب: دارالکتب الاسلامیه
شماره صفحات ارسال شده: ۳۷۴
منبع حکایت: منبع حکایت: الکافي- ط دار الکتب الاسلامیة، الشیخ الکلیني، ج ۲ ص۳۷۴
پرینت
اشتراک در واتس اپ
اشتراک در تلگرام
0 0 رای ها
امتیازدهی به حکایت
default
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

حکایت های پیشنهادی