ابو بصیر گفت: به امام صادق ( علیه السلام ) عرض کردم : یکی از شیعیان شما که مردی پرهیزکار است بنام عمر پیش عیسی بن اعین آمد و تقاضای کمک کرد با اینکه تنگدست بود. عیسی گفت: نزدم زکات هست ولی به تو نمی دهم، زیرا دیدم گوشت و خرما خریدی و این مقدار اسراف است. عمر گفت: در معامله ای یک درهم بهره من گردید، یک سوم آن را گوشت و قسمت دیگر را خرما و بقیه‌اش را به مصرف احتیاجات منزل رساندم.
امام مدتی پس از شنیدن این جریان افسرده شد و دست خود را بر پیشانی گذاشت و پس از آن فرمود: خداوند برای تنگدستان سهمیه‌ای در مال ثروتمندان قرار داده به مقداری که بتواند با آن به خوبی زندگی کنند، و اگر آن سهمیه کفایت نمی‌کرد بیشتر قرار می داد؛ از این جهت باید به آنها بدهند به مقداری که تأمین خوراک و پوشاک و ازدواج و تصدق و حج ایشان بنماید، و نباید سختگیری کنند مخصوصا به مثل عمر که از نیکوکاران است.
