در شهریور 1374، برای برداشت‌های تصویری و ضبط و ثبت مصاحبه‌های تعـدادی از فرماندهان، رفته بودیم کردستان. در گردنه صلوات آباد بودیم که آخرین مصاحبه‌ها با تعدادی از فرمانده‌های سـپاه و ارتش به پایان رسـید. بعـد از اتمام کار، شهید صـیّاد به برادر فیلمبردار گفت: «چقدر از این فیلم خالی مانده است؟» فیلم بردار جواب داد: «جناب، دو دقیقه.» صـیّاد به او گفت: «این دو دقیقه، بیت المال است، هـدر نرود. حتمًا درجای دیگری اسـتفاده کنید تا اسرافی در بیت المال نشود.» فیلمبردار هم [بی‌درنگ] با خودکار روی بدنه فیلم نوشت که دو دقیقه خالی است. اتفاقًا مـدتی بعـد که برای مصاحبه با یکی از فرماندهان رفته بودیم، آن مصاحبه دقیقًا دو دقیقه بیشتر طول نکشید»
«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)
منو
«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)
منو
«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکَمِ» (نهج البلاغه، حکمت 197)
منو
