پیشانی خالی شده از بوسه

_ بچه! اين چه وضعشه؟ صبح میری هنرستان، بعد میری معلوم نيست كجا كار میکنی، شب‌‏ها هم كه اين حاج ابوالقاسم مقدس رو ول نمی‌کنی توی مسجد. تلف میشی پسر جون! مگه من مادرت نيستم؟ پس چرا حرفم رو گوش نمی‌کنی؟»
مثل هميشه رفت جلو و پيشانی مادرش را بوسيد:«جونِ عزيز اگه می‌دونستم از ته دل اين حرف رو میزنی، نه هنرستان می‌رفتم، نه سركار، نه مسجد خاتم. ولی من می‌دونم فقط از سر دل‏سوزی اين حرف‌ها رو می‌زنی.»
از وقتی امير شهيد شد، ديگر كسی پيشانی مادرش را نبوسيد.